زیرساخت های حمل و نقل موجود در کشور چین

چین از یک شبکه گسترده و به نسبت مجهز حمل و نقل برخوردار است. این کشور از انواع حمل و نقل اعم از ریلی، دریایی، هوایی و زمینی برخوردار است.

حمل و نقل دریایی چین

راه های آبی چین بیش از 110 هزار رودخانه را در بر می گیرد که برای حمل و نقل داخلی قابل استفاده هستند. حمل و نقل دریایی چین خط ساحلی به طول 18 هزار کیلومتر دارد که از کنار 20 شهر بزرگ و متوسط می گذرد. زیرساخت حمل و نقل دریایی در چین را می توان مشتمل بر دو عنصر اصلی دانست. کانال ها و بنادر. کانال ها در کشور چین را می توان شامل سه کانال اصلی دانست:

کانال Grand که طول آن 1770 کیلومتر است.

کانال Lingqu که طول آن 36.4  کیلومتر است.

کانال Zhengguo

بنادر مهم چین شامل شانگهای، دالیان، تیانجین، سینگانگ، لانگ کو، هوانگ پو، کینگوانگ دائو، بی هایی، فیوزو، لیانیوگانگ، کینگ دائو، وتزو، ینگ کائو، یانتایی، نینگ پو، شانتو، باساو، فانگ چنگ، زانگ چیانگ، های کو، زیامن، زانگ جیانگنگ، نانتونگ، شی جیو وی هایی است. بزرگترین بندر چین، بندر شانگهای است. بندر شانگهای می تواند در یک زمان تا 20 هزار کشتی را بپذیرد. بنادر اقمارینیز برای تقسیم کالاها و رساندن آن ها بوسیله کشتی های کوچک تر به شانگهای ایجاد شده اند. حمل کنندگان خارجی می توانند از طریق بزرگ ترین رودخانه چین یعنی یانگ تسه حرکت نمایند. بندر تیانجین بندر اصلی ساحل غربی دریای Bohai در شمال شرق چین است و مهم ترین بندر شهر صنعتی تیانجین و بندر اصلی ورود به شهر پکن محسوب می شود. از میان 39 لنگرگاه این بندر، 29 لنگرگاه پذیرای کشتی های با ظرفیت 10 هزار تن یا بیشتر است. بندر تیانجین سالانه در حدود 20 میلیون تن کالا را جابجا می کند و گنجایش 6828 کانتینر را دارد.

حمل و نقل هوایی چین

کشور چین در راستای توسعه صنعت هوانوردی خود تا سال 2007 حدود 500 فرودگاه مختلف را ایجاد نمود. طبق طرحی کمیسیون ملی توسعه و اصلاحات چین CNDR و اداره هوانوردی کشور چین تهیه کرده است، دولت چین تا سال ۲۰۲۵ در مجموع ۱۳۶ فرودگاه جدید خواهد ساخت. مقامات پکن می‌گویند زیرساخت های جدید حمل و نقل هوایی شبکه ای از فرودگاه ها با استاندارد جهانی هستند که به مرکز حمل و نقل منطقه ای و بین المللی تبدیل خواهند شد. دولت چین از سال ۲۰۰۸ سرمایه گذاری های قابل توجه خود را در زیر ساخت‌ های حمل و نقل آغاز کرد تا به این ترتیب پیامدهای منفی ناشی از بحران مالی جهانی را کمرنگ کند. چین از همان زمان به طور جدی وارد مرحله ساخت و ساز فرودگاه های جدید شد. تعداد فرودگاه‌ های فعال در این کشور با نیازهای فزاینده مطابقت نمی کند و پراکندگی آنها نیز در نقاط مختلف چین یکسان است. پکن در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ شمار فرودگاه‌های غیرنظامی خود را به ۲۶۰ برساند.این فرودگاه‌ها تا پایان سال ۲۰۱۵ در مجموع ۲۰۷ فرودگاه بوده اما در سال ۲۰۱۵ فرودگاه های چین پذیرای ۹۰۰و ده میلیون مسافر بود و انتظار می‌رود این رقم در سال ۲۰۲۰ به یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون و در سال ۲۰۲۵ به دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر افزایش یابد. شرکت ملی حمل و نقل تجارت خارجی چین سرویس کالایی خوبی را ارئه می دهد. این شرکت کالاها را به اروپا، آمریکای شمالی، ژاپن و جنوب شرقی آسیا حمل می کند. چین شرکت های سرمایه گذاری مشترکی برای ایجاد دفاتر امانات پستی از چین به سایر کشورهای جهان جهت برآورده ساختن نیازهای تجارت بین الملل ایجاد نموده است.

حمل و نقل ریلی چین

خط آهن مهم ترین بخش در حمل و نقل به شمار می رود. در چین 70 درصد حمل بار از طریق راه آهن انجام می شود. توسعه خط آهن یک عامل مهم در رشد اقتصادی ملی و افزایش استانداردهای سطح زندگی مردم بوده است. راه آهن در چین یک سیستم حیاتی برای اقتصاد این کشور به حساب می آید. راه آهن چین حجمی بالغ بر 24 درصد از حجم کل راه آهن های دنیا را در بر می گیرد و چین رتبه سوم را در دنیا به خاطر راه آهن خود کسب نموده است. قطارها یکی از به صرفه‌ ترین و سریع ‌ترین راه‌ های حمل و نقل در کشور چین به شمار می‌ روند. تمامی شهرها و استان ‌های این کشور از طریق خطوط راه‌آهن به یکدیگر متصل شده ‌اند که از آن جمله می ‌توان به خطوط راه‌آهن هانیان به لهاسا که در سال ۲۰۰۶ تکمیل شده اشاره نمود. شاهراه ‌های ارتباطی ملی این کشور شامل ژینگوانگ (پکن- گوانگجو)، جینگجیو (پکن- کولون)، ژینگهو (پکن- شانگهای)، ژینگها (پکن- هاربین)، لونگهای (لانژو- لیانگ یونگانگ) می ‌شود. خطوط راه آهن چین ارتباط با کشورهایی چون قزاقستان، مغولستان و روسیه را برقرار نموده و ارتباط مستقیم با افغانستان، هند، نپال، پاکستان یا تاجیکستان بایستی از طریق لائوس ایجاد گردد.

حمل و نقل زمینی چین

در مدت زمان جنگ با ژاپن در سال 1930، در چین راه های زیادی ساخته شد. زمانیکه حزب کمونیست چین به روی کار آمد، تلاش زیادی جهت راه اندازی بزرگراه هایی نمود تا چین را به فراتر از مرز داخلی خود متصل نماید. انتظار می رود در سال 2020 تمام شهرهای اصلی چین توسط آزادراه هایی به یکدیگر متصل شوند. بزرگراه ها و وسایل نقلیه موتوری چیزی بالغ بر 13.5 درصد از محموله های دریایی و 49.1 درصد از مسافران را حمل می نمایند.

منبع: زیگ دانش اهورا

کشور چین در راستای توسعه صنعت هوانوردی خود تا سال 2007 حدود 500 فرودگاه مختلف را ایجاد نمود.

آفکو | مرجع حمل و نقل بین المللی