صادرات و واردات

صادرات عبارت است از تولید کالاها یا خدمات در یک کشور و فروش یا تجارت آنها به کشور دیگر. اصطلاح صادرات از کلمات لاتین ex و portare به معنی “انجام” منشأ گرفته است.

همتای صادرات، واردات است: بدست آوردن کالا از یک کشور و فروش آن در کشور دیگر.

اگرچه صحبت از صادرات یا واردات یک کشور به طور کلی معمول است ، شرکتی که کالا یا خدمات را تولید می کند – برخلاف دولت یک کشور – معمولاً صادرات را از نظر تدارکات و معاملات فروش انجام می دهد.

با این حال ، سطح صادرات و واردات ممکن است بسیار تحت تأثیر سیاست های دولت مانند ارائه یارانه هایی باشد که فروش کالاها و خدمات خاص را در خارج از کشور محدود یا تشویق می کند.

صادرات خاص ، مانند فناوری نظامی ، ممکن است در موارد تحریم تجاری یا سایر مقررات دولتی ، حداقل برای برخی از گیرندگان خاص کاملاً ممنوع باشد (به عنوان مثال شرکت های آمریکایی معمولاً نمی توانند از کوبا صادرات یا واردات داشته باشند).

صادرات تنها روشی است که شرکت ها برای تثبیت حضور خود در اقتصادهای خارج از کشور خود استفاده می کنند.

واردات روشی است که برای به دست آوردن محصولی که از داخل یک کشور به راحتی در دسترس نیست یا به دست آوردن محصولاتی با هزینه کمتری نسبت به تولید در آن کشور استفاده می شود.

کشوری به چند دلیل ممکن است در موقعیت مطلوبی برای صادرات باشد. یک کشور ممکن است صادرات داشته باشد اگر تنها تأمین کننده کالای خاصی در جهان باشد ، مانند زمانی که به منابع طبیعی دیگران دسترسی ندارد.

بعضی از کشورها همچنین قادر به تولید محصولات با هزینه نسبتاً کمتری نسبت به سایر کشورها هستند ، به عنوان مثال وقتی کارگر هزینه کمتری دارد. از دیگر عوامل می توان به توانایی تولید کالاهای با کیفیت برتر یا توانایی تولید کالاها در فصلی از سال که کشورهای دیگر به آنها نیاز دارند اشاره کرد .